The American

Vorige week zaterdag, na een gezellig diner bij de Italiaan, trokken we richting Sphinx. Dit is een kleine bioscoop aan de Korenmarkt waar ze veel buitenlandse en minder commerciële (lees: amerikaanse) films draaien.

Na even twijfelen kozen we voor The American: een film met George Clooney die huurmoordenaar speelt. Kan niet misgaan, dachten we.

Wat me meteen opviel was hoe stil de film was. Meestal zit een film vol muziek en effecten. Deze film had dit weinig. Af en toe zat er een beetje pianomuziek in die de emotie van het moment versterkte, maar de emoties in de andere scènes kwamen enkel van het acteerwerk. Soms werd de film hierdoor een beetje 'droog'. Ik zat een beetje te wachten op wat komen zou.

De film had het van het acteerwerk en de emoties. Niet van het verhaal of van de effecten. Misschien ben ik het niet gewoon om naar dit soort film te kijken.
Ik vind dat het een beetje te vergelijken is met opera: het gaat traag vooruit, maar er zitten veel details in. Als je het gevoel van 'het moet vooruit gaan en meer en beter' loslaat, kan je letten op de details en die kunnen ook tof zijn.
Bij de operavoorstelling was ik daar een beetje op voorbereid, bij deze film niet.

Ik weet niet goed of ik de film nu goed of slecht vond. Misschien heb ik er gewoon niet op de juiste manier naar gekeken.

De film gaat over een huurmoordenaar (George Clooney), die na een lange carrière

uit het vak wil stappen. In de film is niet helemaal duidelijk waarom hij dit wil, maar er komen wel enkele elementen aan bod die de aanzet mogelijk gaven. In het begin van de film zie je hem met een vrouw richting een dorp wandelen, maar lopen ondertussen in een hinderlaag. Hij dood hun belagers, maar omdat de vrouw nu weet dat hij een huurmoordenaar is, schiet hij haar ook dood. Daarna gaat hij (op bevel van zijn oprachtgever) richting een Italiaans stadje. Hij rijdt er naartoe, maar bedenkt ondertussen dat hij ermee wil stoppen en rijdt door naar een ander stadje en gooit zijn gsm weg. Later bedenkt hij zich weer en wil nog een opdracht.
Ondertussen leeft hij dus in een rustig Italiaans dorpje. Hij bezoekt daar ook regelmatig een bordeel waar hij een meisje leert kennen, waar hij gesteld op geraakt. Uiteindelijk belt hij zijn opdrachtgever weer om te zeggen dat de opdracht waar hij dan aan bezig is, zijn laatste is. Zijn opdracht bestaat eruit om een wapen te maken voor een vrouwelijke collega van hem. Ik denk niet dat hij echt verliefd wordt op de prostituee, maar hij wil toch alles opgeven om met haar weg te lopen. Zijn opdrachtgever wil George Clooney ondertussen uit de weg ruimen, maar onderschat George Clooney. Wanneer hij het wapen van zijn laatste opdracht overhandigt aan de vrouwelijke huurmoordenaar ('huurmoordenares' is zo'n vreemd woord), voorziet hij al dat hij een doelwit is en stuurt zijn geliefde prostituee naar een afgelegen plek bij een rivier. De vrouw aan wie hij het wapen geleverd heeft, probeert ondertussen zijn eigen wapen te gebruiken om hem te doden.
Maar door de voorzorgsmaatregelen die hij genomen had, schiet ze in plaats van hem, zichzelf door het hoofd. Hij doodt zijn opdrachtgever en raakt hierbij zelf gewond.
Hij geraakt nog totaan de plek bij de rivier, maar sterft net nadat hij zijn geliefde terugziet.

Voor zo'n alternatieve film, had ik persoonlijk niet zo'n cliché einde bedacht.
Over het algemeen was de film zeker geen verloren avond en ik ben van plan om na mijn stage (of na Bolivië) zeker nog eens terug te gaan. Ik wil nog naar 'Elle s'appelait Sarah' gaan kijken: een Franse film oer de zoektocht naar een jongetje dat zich verstopt had in de Tweede Wereldoorlog. Als ik dan nog tijd heb, zou ik ook nog gaan kijken naar 'Rien à déclarer'. We hebben de trailer voor 'The American' gezien en het leek me een superkomische film.