Maandagnamiddag (6 december) zijn we met het derde jaar op bezoek geweest naar de Vlaamse Opera in Antwerpen. Na een voormiddag info en leren bloggen, vertrokken we met de bus richting 't Stad. Eens aangekomen moesten we even buiten in de vrieskou wachten, want er was namelijk geen enkele deur open! Binnenin was het wel ontzettend mooi en was de kou snel vergeten. Alles was zo gedetailleerd, met mooie, warme kleuren als rood en goud. Het zag er allemaal zo decadent uit. Prachtig decadent wel: veel prachtige spiegels, overal rode gordijnen, mozaïeken, ... Die decadentie werd nog eens geaccentueerd wanneer de man die ons rondleidde zei dat er verschillende ingangen waren voor de verschillende klassen. Het 'gepeupel' mocht in het 'kiekenkot' zitten: het hoogste balkon. Reden: Niemand kon je daar zien zitten, maar jij kon/moest naar iedereen kijken die lager zat. Naar de opera gaan was vroeger meer om te kijken en vooral gezien te worden, in plaats van naar het stuk te gaan kijken. Hoe meer je betaalde, hoe chiquer het hele gebeuren werd. Ik heb enorm genoten van het gebouw zelf, het leven dat erin zit. Ik dacht dat 'de opera' een gebouw met een zaal in was waar stukken werden gespeeld en dat was het. Nu heb ik gezien en gehoord dat het 'achter de schermen' echt wel groot is en er ontzettend veel werk wordt verzet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten